This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
所属
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
[...]
Παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους, οι θέσεις των παραπάνω συγγραφέων συγκλίνουν στην αναζήτηση των αιτίων της σχιζοφρένειας σε ενδοψυχικούς παράγοντες: Το σχιζοφρενικό άτομο ταλανίζεται από έντονες ενδοψυχικές διαμάχες, που έχουν τις καταβολές τους σε πρώιμα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης, υποτάσσοντας το Εγώ του στον έλεγχο αρχαϊκών, προ-εγωτικών ενορμήσεων. Μέσα από τις κατευθυντήριες αρχές των θέσεων αυτών η σχιζοφρένεια συνιστά ένα κατ’ εξοχήν ενδοψυχικό πρόβλημα. Ο ενδο-ατομικός αυτός χαρακτήρας που περιβάλλει τη νόσο αφήνει ανεξερεύνητο το περιβάλλον όπου ζει και αναπτύσσεται ο σχιζοφρενής, καθώς και τις διαπροσωπικές σχέσεις που αυτός αναπτύσσει μέσα στην οικογένειά του.
Τον ακάλυπτο αυτό χώρο έρχονται αρχικά να καλύψουν οι θεωρίες των Sullivan και Meyer, που επισημαίνουν τη σημασία των διαπροσωπικών σχέσεων στην πρόκληση της σχιζοφρένειας, μετατοπίζοντας έτσι τον προσανατολισμό της έρευνας από τη διερεύνηση των ενδοψυχικών συγκρουσιακών καταστάσεων του σχιζοφρενούς στη μελέτη του πλέγματος των διαπροσωπικών του σχέσεων, όπως αυτό κυρίως αναπτύσσεται μέσα στην οικογενειακή ομάδα. Η επισήμανση του ρόλου της οικογένειας ως σχιζοφρενιογόνου παράγοντα θα αποτελέσει την αφετηρία νέων αναζητήσεων και ανακατατάξεων στη μελέτη της σχιζοφρένειας.
Ο σχιζοφρενιογόνος ρόλος της οικογένειας γίνεται αισθητός από τις ψυχοδυναμικά προσανατολισμένες έρευνες των Bateson, Wynne, και Lidz, που χρησιμοποιούν ως θεωρητικό πλαίσιο αναφοράς τη θεωρία της επικοινωνίας. Μέσα από τις έρευνες αυτές η σχιζοφρενιογόνος οικογένεια εμφανίζεται άλλοτε με τη μορφή ενός αρχαϊκού και παντοδύναμου υπερεγώ, όπου κάθε απόκλιση βιώνεται σαν απειλή διατάραξης των ψευδοσυλλογικών οικογενειακών σχέσεων, άλλοτε πάλι σαν μια προστατευτική μήτρα, ένας χώρος ασφάλειας απέναντι σε ένα απειλητικό περιβάλλον. Οι συγκρούσεις διεξάγονται πάντοτε υπόγεια, έτσι ώστε να διατηρείται η πλασματική ενότητα των μελών και να περιφρουρείται η διαιώνιση του φαινομένου που ο Wynne αποκαλεί «ψευδοκοινότητα». Μέσα στα ίδια πλαίσια οι έρευνες του Lidz εντάσσουν την καταβολή της σχιζοφρένειας σε παθολογικές σχέσεις των γονιών μεταξύ τους, που συμπαρασύρουν στη δύνη τους τα νεαρά και αδιαμόρφωτα μέλη της οικογενειακής ομάδας, δημιουργώντας, όπως και όλες οι καταστάσεις που περιγράψαμε προηγούμενα, τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία της σχιζοφρένειας.
Οι έρευνες όμως που καταλήγουν στα παραπάνω συμπεράσματα πάσχουν από ορισμένες μεθοδολογικές αδυναμίες που αναφέρονται: στον αναδρομικό τους χαρακτήρα (στηρίζονται δηλ. σε υλικό γονέων που εξετάστηκαν αφού είχε εκδηλωθεί το σχιζοφρενικό σύμπτωμα στο παιδί), στον περιορισμένο αριθμό των περιπτώσεων και στην απουσία ομάδας ελέγχου στις περισσότερες από αυτές. Παρ’ όλες τις μεθοδολογικές τους όμως αδυναμίες, η σπουδαιότητα των ερευνών αυτών έγκειται στο ότι επιχειρούν μια αποατομικοποίηση της σχιζοφρένειας και μια θεώρηση της οικογένειας ως ένα ενιαίο ψυχοπαθολογικό σύνολο.. Οι έρευνες αυτές α΄σκησαν βαθιά επιρροή στην ανάπτυξη κοινωνικογενετικών προσεγγίσεων της σχιζοφρένειας, ιδιαίτερα δε επηρέασαν την ανάπτυξη της αντιψυχιατρικής κίνησης.
Από την αιτιολογική προσέγγιση της σχιζοφρένειας αναδύεται ένα βασικό συμπέρασμα:
Η σχιζοφρένεια είναι ένα πολυδιάστατο ανθρώπινο φαινόμενο, που δεν μπορεί να εξηγηθεί μέσα από έναν αιτιώδη παράγοντα βιολογικό, κοινωνικό ή ψυχολογικό. Η πολυπλοκότητά της είναι τέτοια, ώστε κάθε προσπάθεια ένταξης και περιχαράκωσής της μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια ενός αιτιώδη παράγοντα να αλλοιώνει σημαντικά τη φυσιογνωμία της. Εξάλλου, όπως κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά, έτσι και η σχιζοφρένεια – που δεν παύει να είναι μια εκδήλωσή της έστω και οριακή – είναι αποτέλεσμα της βιοψυχοκοινωνικής ενότητας του ατόμου. Κατά συνέπεια κάθε απόπειρα ενσωμάτωσής της στα επιμέρους στοιχεία της πλήττει την ενότητά της και παραποιεί την πραγματικότητά της.
翻訳 - 英語 PSYCHOGENETIC HYPOTHESIS
[...]
Despite the occasional variance, the positions of the above authors are similar, in that they all seek the causes of schizophrenia in psychic factors: the schizophrenic individual is troubled by strong psychic conflicts, which originate in his early stages of psychosexual development and which make the Ego subject to the control of archaic urges that predate it. Through these guidelines, schizophrenia appears to be mainly a problem of the psyche. This inner-personal character that was attributed to the disease left unexplored the environment in which the patient lived and evolved, as well as his interpersonal relationships with the members of his family.
That unexplored area of research would be initially covered by the theories of Sullivan and Meyer; they highlighted the important role of interpersonal relationships in the causation of schizophrenia, thus shifting the focus of research from the study of the individual’s inner-psychic conflicts to the study of his net of interpersonal relationships, and particularly its deployment within the family unit. Highlighting the role of the family as a schizophrenic factor would initiate new research and bring about major changes in the study of schizophrenia.
The schizophrenogenic role of family is more apparent in the psychodynamically focused research of Bateson, Wynne and Lidz, who used the theory of communication as their theoretical frame of reference. In their studies, the schizophrenogenic family is sometimes presented in the form of a primitive, omnipotent Superego, every deviation from which is considered as a threat to the pseudo-collective family relationships, and sometimes as a protective womb, a safe haven from a threatening environment. Conflicts remain always in the background, so that the seeming solidarity of the family is maintained and the phenomenon Wynne defines as ‘pseudo-community’ is perpetuated. Similarly, studies conducted by Lidz link the origination of schizophrenia to pathological relationships between parents; relationships that affect the young, unformed members of the family, thus creating all the necessary conditions for the demonstration of schizophrenia, as described earlier.
However, the above studies display some methodological weaknesses, namely their retroactive nature (the parental sample was evaluated after their offspring had showed schizophrenic symptoms), the small number of evaluated cases and the lack of a defined control group in most of them. Despite their methodological shortcomings though, the value of these studies lies in that they attempt to deindividualise schizophrenia and to view family as a single psychopathologic entity. These studies influenced deeply the development of sociogenic approaches on schizophrenia; most notably, they affected the development of the anti-psychiatric movement.
The aetiological approach on schizophrenia leads to one major conclusion:
Schizophrenia is a multidimensional human phenomenon that cannot be attributed to one causative factor, be it biological, social or psychological. Its complexity is such, that any attempt to classify and define it in the strict limits of one causative factor alters its quality significantly. Besides, schizophrenia is an expression of human behaviour, albeit an extreme one; as such, it stems from the biopsychosocial entity of the individual. Consequently, any attempt to identify it with any one of its components attacks its unity and distorts its real nature.
CV/Resume (DOC)