This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Persian (Farsi): William Ury – Author ( TEDx Lecture) General field: Social Sciences
Source text - English There is an ancient and well-known philosophical riddle that asks: “If a tree falls in the forest and no one is around to hear it, does it still make a sound?” A scientific view is that, while a tree will make waves in the air, to make a sound, it takes an ear to hear it. So my question is, if a person speaks – if they offer a TED Talk, for example, and no one listens, is that really communication? Listening, I believe, is the missing half of communication. Absolutely necessary but often overlooked. We live in an age we call the Age of Communication. And certainly with a lot of cell phones, texts, tweets, and emails, there is a lot of talking going on. But how much listening can there really be with so much interruption and distraction?So my passion for the last 30 years has been helping people get to “yes” in very tough negotiations. From family feuds to boardroom battles, from labor strikes to civil wars. And I hear a lot of talking, but I don’t hear a lot of real listening. We think of negotiation as being about talking. But in fact, it’s really about listening. If you study the behavior of successful negotiators, you find that they listen far more than they talk. After all, we’re given two ears and one mouth for a reason. We should listen twice as much, at least, as we speak. So Why listen? Why is it so important? Let me tell you a story. Some years ago, I was in the country of Venezuela serving as a third party between the government and the political opposition at a time of intense conflict, with a lot of people fearing a civil war. My colleague, Francisco Diaz and I had an appointment with the President, Hugo Chavez, at 9:00 PM at the Presidential Palace. ALSO READ: Michelle Thaller: We Are Dead Stars at TEDxBaltimore (Full Transcript) Finally, at midnight, we were ushered in to see the President who had his entire cabinet arrayed behind him. He asked me: “So, Ury, what do you think of the situation going on here?” I said: “Mr. President, I’ve been talking to your ministers here, and to the opposition. And I think you’re making some progress.” “Progress? What do you mean progress?” he shouted. “You’re blind. You’re not seeing all the dirty tricks those traitors are up to.” And he leaned in very close to my face and proceeded to shout. What was I going to do? Part of me felt like defending myself, naturally. But what good would it do for me to get into an argument with the President of Venezuela? How would that advance peace? So I just listened. I gave him my full attention. I listened to where he was coming from. And President Chavez was known – he was famous for making eight hour speeches.
But after 30 minutes of me just nodding and listening, I saw his shoulders slowly sag. And he said to me in a very weary tone of voice: “So, Ury, what should I do?” That’s the sound of a human mind opening to listen. So I said: “Mr. President, it’s almost Christmas. The country needs a break. Last year, all the festivities were canceled because of the conflict. Why not propose a truce this time so that people can enjoy the holidays with their families? And after that, maybe everybody will be in a better mood to listen.” He said: “That’s a great idea. I’m going to announce that in my next speech.” His mood has completely shifted. How? Through the simple power of listening. Because I listened to him, he was more ready to listen to me. So there are at least three important reasons why it’s important to listen in any negotiation or conflict. The first is that it helps us understand the other side. Negotiation, after all, is an exercise in influence. You’re trying to change someone else’s mind. How can you possibly change someone else’s mind if you don’t know where their mind is? Listening is key. ALSO READ: Eugene Hennie: How to Find Your Passion and Inner Awesomenes at TEDxMMU (Transcript) The second reason, just as important, is it helps us connect with the other human being. It helps us build rapport. It builds trust. It shows we care. After all, everybody wants to be heard. And the third [reason] is, as with President Chavez, it makes it more likely that the other person is going to listen to us. It helps us get to “yes.” In short, listening may be the cheapest concession we can make in a negotiation. It costs us nothing, and it brings huge benefits. Listening may be the golden key that opens the door to human relationship. So how do we listen? Well it turns out that we often take listening for granted as something easy and natural. But in fact, at least in my experience, real genuine listening is something that needs to be learned and practiced every day. In ordinary listening, we’re hearing the words. And we’re often thinking, “Where do I agree? Where do I disagree? What am I going to say in response?” In other words, the focus is on us. In genuine listening, however, the spotlight moves to the other person. We put ourselves in their shoes. We tune into their wavelength. We listen from within their frame of reference, not just ours. And that’s not easy. In genuine listening, we listen not just for what’s being said, but for what’s not being said. We listen not just to the words, but to what’s behind the words. We listen for the underlying emotions, and feelings, the underlying needs, what that person really needs or wants. Let me give you an example.
About a year and a half ago, I was invited to ask a Brazilian entrepreneur by the name of Abilio Diniz, to help him because he was trapped in a titanic legal dispute with his French business partner over the control of Brazil’s largest retailer. The Financial Times called it perhaps the biggest cross-continental boardroom showdown in recent history. It had gone on for two and a half years, and it was immensely costly and stressful, not only to both parties but to their families and the 150,000 employees of the company. So when I sat down with Abilio in his home, I listened to his story. And after that, I had a question. I said: “Abilio, help me understand here. What do you really want?” And he said: “Well, I want the stock at a certain price. I want the company headquarters. I want the elimination of the non-compete clause.” And he gave me a list. But as I listened, I heard something deeper there that was unspoken. So I asked him: “Abilio, you’re a man who seems to have everything. What are these things really going to give you? What do you most want in your life?” He paused for a moment and thought about it. And finally, he said: “Freedom. I want my freedom. I want to be free to pursue my business dreams. And I want to be free to spend time with my family.” That was it. I was hearing the human being behind the words, not just the champion businessman. So once we were clear about his deepest need, then the negotiation itself, while challenging, became a lot easier. And in four short days, my colleagues and I, by listening to the other side, were able to take this titanic dispute and resolve it with a settlement that left both sides highly satisfied. As Abilio being a friend in the process later told me, “I got everything I wanted. But most importantly, I got my life back.” How did that happen? Through the simple power of listening. So if listening is so useful, why isn’t everyone doing it? To tell you the truth, it’s not so easy.
Translation - Persian (Farsi) یک معمای قدیمی معروف هست که میگوید:"اگر موقع افتادن درخت در جنگل کسی آن اطراف نباشد که صدای افتادنش را بشنود آیا باز هم صدایی ایجاد می کند؟ دیدگاه علمی اینست که اگر درختی موجی در هوا ایجاد میکند که صدایی ایجاد کند گوشی هم هست که آنرا دریافت کند. حالا سوال من اینست ، اگر یک نفر صحبت کند –مثلا یک بحث در شوی تلویزیونی TED را در نظر بگیرید- و هیچ شنونده ای نباشد آیا به معنای واقعی ارتباط برقرار خواهد شد؟ به باور من گوش دادن نیمهی گم شده ی یک ارتباط است که کاملا ضروری است ولی اغلب نادیده گرفته می شود.ما در دوره ای زندگی می کنیم که به عصر ارتباطات معروف است. طبیعتا با وجود انبوه تلفن همراه و متن و توییت و ایمیل صحبت های زیادی رد و بدل می شود. اما فکر می کنید با وجود انواع عوامل اختلال زا و حواس پرت کن چقدر این صحبت های رد و بدل شده شنیده می شوند. بنابراین شور و شوق من در سی سال گذشته برای گوش دادن باعث شده تا در مذاکرات خیلی دشوار جواب مثبت از مردم دریافت کنم.از نزاع های خانوادگی گرفته تا بحث های داغ سر میز مذاکره. و از اعتصابات کارگری تا جنگ های داخلی.و من خیلی گوینده های زیادی را دیدم ولی کمتر کسی را دیدم که واقعا گوش بدهد. ما تصور می کنیم که مذاکرات به معنی صحبت کردن است ولی در حقیقت مذاکرت یعنی واقعا گوش دادن. اگر شما رفتار مذاکره کنندگان موفق را بررسی کرده باشید در میابید که آنها خیلی بیش از آنچه می گویند گوش می دهند. به علاوه به ما دو گوش و یک دهان داریم که بی دلیل نیست.ما باید دست کم دو برابر آنجه می گوییم گوش دهیم. اما چرا گوش بدهیم.چرا گوش دادن انقدر مهم است؟ اجازه بدهید داستانی را برایتان بگویم.چند سال قبل در کشور ونزویلا به عنوان رابط بین دولت و مخالفان سیاسی مشغول به کار بودم.در زمان مناقشات شدید در میان وحشت عمومی از جنگ داخلی . من به همراه همکارم فرانسیس دیاز ملاقاتی در 9 شب با هوگو چاوز در کاخ ریاست جمهوری داشتم.نهایتا نیمه شب ما را برای دیدن ایشان راهنمایی کردند. در حالی که تمام اعضای کابینه پشت سرش بودنداو از من پرسید خوب یوری در مورد وضعیت اینجا چه فکر میکنی ؟ آقای رییس جمهور من با وزرا ی شما و همچنین مخالفان شما صحبت کردم. مذاکرات در حال پیشرفت است. پیشرفت ؟ منظورت از پیشرفت چیه؟ فریاد زد تو کور هستی تمام حقه های کثیف این وطن فروشان را نمیبینی.و به صورتم نزدیک شد و همینطور داد می زد. چه کار باید می کردم. طبیعتا در خودم احساس تدافعی پیدا کردم. اما تا چه حد برای من خوب بود که با رییس جمهور ونزویلا مجادله کنم. بنابراین فقط گوش کردم. تمام توجه ام را معطوف به او کردم. به آنچه بر او گذشته بود گوش کردم. رییس جمهور چاوز معروف به این بود که سخنرانی های 8 ساعته داشته. ولی بعد از سی دقیقه که تاییدش کردم و بهش گوش کردم دیدم شانه هاش به آرامی اویزان شد. و با لحن خیلی خسته ای گفت: خوب یوری چه باید کرد. این صدای یک ذهن آماده برای گوش دادن بود. من گفتم: جناب رییس جمهور کریسمس نزدیکه کشور نیاز به استراحت داره . سال قبل تمام جشن ها به خاطر درگیری ها لغو شد. چرا آتش بس اعلام نمی کنید تا مردم همراه خانواده هاشون از تعطیلات لذت ببرن.بعد از آن ممکن است همه آمادگی بیشتری برای گوش دادن پیدا کنند. . چاوز گفت: عقیده ی عالی است . در سخنرانی بعدیم این رو اطلاع می دم. حالت اش کاملا تغییر کرده بود. چطور چنین اتفاقی افتاد.به واسطه ی قدرت گوش فرا دادن. به دلیل اینکه بهش گوش کرده بودم او هم آمادگی گوش دادن به من را پیدا کرده بود.
بنابراین حداقل سه دلیل عمده هست که چرا گوش دادن در هر نزاع یا مذاکره مهم است. اول اینکه کمک می کند طرف مقابل را درک کنیم.مذاکره در نهایت سعی در نفوذ کردن است.شما سعی می کنید طرز فکر دیگری رو تغییر بدهید. چطور می توان فکر کسی را تغییر داد اگر ندانیم فکرش کجاست.کلیدش گوش دادن است.دومین دلیل که گوش دادن رو مهم می کنه کمک می کنه تا با دیگر انسانها ارتباط برقرار کنیم. کمک می کنه درک متقابل داشته باشیم. اعتماد ایجاد می کند . نشان می دهد که برای ما مهم است . در نهایت همه می خواهند که شنیده شوند.و سوم مثل مثال پرزیدنت چاوز باعث میشه که شخص مقابل علاقه پیدا کند به مال گوش دهد. و کمک میکند که بله را بگیریم.به طور خلاصه گوش دادن می تواند کم بهاترین امتیازی باشد که در مذاکره می توانیم بدهیم. هزینه ای برایمان ندارد. و نفع زیادی دارد. کلید طلایی برای باز کردن درها به روی روابط انسانی است.
چطور باید گوش بدهیم.؟ اینطور مرسوم بوده که ما اغلب به گوش دادن به عنوان چیز ساده و طبیعی که به ما اعطا شده نگاه می کنیم. اما طبق تجربهی من گوش دادن واقعی چیزیی است که هر روز باید یاد گرفت و تمرین کرد.در گوش دادن واقعی ما کلمات را می شنویم .و اغلب فکر می کنیم کجاهاش رو موافقیم. کجاهاش رو مخالفیم. در جواب چه باید بگم. به زبان دیگر تمرکز روی خودمان است. در گوش دادن واقعی نقطه ی توجه ما شخص دیگر است ما خودمان را جای او می گذاریم. به طول موج آنها وصل می شویم.از درون چارچوب فکری آنها گوش میکنیم. نه مال خودمان. که اسان نیست. در گوش دادن حقیقی فقط به آنجه گفته می شود گوش نمیکنیم بلکه به آنچه گفته نمیش ود هم گوش می کنیم. نه تنها کلمات بلکه ورای کلمات .به حالات زیرین و احساسات و نیازهای پشت پرده چیزهایی که واقعا می خواهد.
اجازه می خواهم مثالی بزنم. حدود یک سال و نیم قبل دعوت شدم برای صحبت با یک کارافرین برزیلی به نام ابیلیو دنیز که بهش کمک کنم. چون او در یک اختلاف حقوقی بزرگ با شریک فرانسویش گیر افتاده بود. بر سر اداره کردن بزرگترین خرده فروشی برزیل. روزنامه فایننشیالل تایمز احتمالا آنرا بزرگترین رویارویی اعضای هیات مدیره بین قاره ای نامیده. دو سال و نیم طول کشید بسیار پر هزینه و پر استرس نه تنها برای شرکا بلکه برای خانوادهها و 150 هزار کارمند شرکت.وقتی با آمیلیو در خانه اش دیدار داشتم داستانش را گوش کردم. بعد از آن یک سوال پرسیدم.آمیلیو کمکم کن بفهمم واقعا چه می خواهی. او گفت خواسته ی من سهام با قیمت مشخص و ریاست مشترک و خاتمه دادن به بند رقابت نکردن است. و به من یک لیست داد.اما من عمیق تر گوش کردم و چیزهایی که نگفته بود را شنیدم. پرسیدم آبیلیو تو مردی هستی که همه چیز داری. این چیزها واقعا برایت چه ارزشی دارد. چه چیز بیشتری در زندگی می خواهی؟ چند لحظه مکث کرد وفکر کرد و نهایتا گفت آزادی من ازادی ام را می خواهم. می خواهم در دنبال کردن رویاهای کاری ام آزاد باشم . آزاد باشم تا با خانواده ام وقت بگذرانم. همین بود. من صدای انسانیت را پشت کلمات شنیدم نه صدای یک تاجر عالی رتبه را.
بنابراین وقتی درباره ی نیاز قلبی اش صریح بودیم ، مذاکرات ، که به خودی خود چالش برانگیز بود ،اندکی ساده تر شد.و طی چهار روز و بعد از گوش کردن به صحبت های طرف دیگر،من و همکارم توانستیم این اختلاف نظر اساسی را با اتفاق نظر جایگزین کنیم که موجب رضایت طرفین دعوی شد.
بعدها در خلال پیشبرد پرونده ابلیو که با من دوست شده بود برایم گفت :"من هر چیزی می خواستم به دست اوردم]در این مناقشه[ ولی از همه مهمتر زندگی ام را پس گرفتم." فکر می کنید این اتفاق چطور افتاد؟ تنها از طریق قدرت ساده ی گوش کردن.
خوب اگر گوش دادن به درد می خورد ،پس چرا هیچ کس گوش نمی دهد؟ حقیقتی که باید بگویم اینست که گوش کردن خیلی هم ساده نیست.
More
Less
Translation education
Bachelor's degree - MJDKH
Experience
Years of experience: 8. Registered at ProZ.com: Nov 2017.
