This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Source text - Danish Stationsforstanderen skiftede Frakke til Toget.−−Satan til lidt Forslag i Tiden, sagde han og strakte Armene.
Han havde blundet saa smaat over Regnskaberne.
Han fik tændt en Cigarstump og gik ud paa Perronen. Naar han gik saadan op og ned, stram i Tøjet, og
Hænderne i begge Jakkelommerne, saa' man Løjtnanten endnu. Ogsaa paa Benene, de havde beholdt
Rundingen fra Kavalleriet.
Fem−seks Bønderkarle var kommet og stod og skrævede i en Klump midtvejs ud for Stationsbygningen;
Stationskarlen slæbte Godset frem, en enlig grønmalet Kasse, der saa' ud som' den var tabt ved Kanten af
Vejen.
Præstens garderhøje Datter rev Perronlaagen op og kom ind.
Stationsforstanderen slog Hælene sammen og hilste.
−Hvad vil Frøkenen idag, sagde han. Naar Stationsforstanderen var "paa Perronen" konverserede han i samme
Tone, som han havde anvendt paa Klubballerne i Næstved i gamle Dage ved Kavalleriet.
−Gaa, sagde Præstens Datter. Hun havde nogle underlige daskende Gestus, naar hun talte; ligesom det var
hendes Mening stadig at slaa den, som hun talte med.
−Forresten kommer Frøken Abel hjem.
−Allerede−−fra Byen?
−Ja−−a.
−Og der er stadig ingenting, der blinker? Stationsforstanderen spillede med højre Haands Fingre i Luften, og
Præstefrøkenen lo.
−Der har De Familien, sagde hun. Jeg betakkede mig og løb fra dem....
Stationsforstanderen hilste paa Familien Abel, Enkefruen og hendes ældste, Louise. De var ledsaget af Frøken
Jensen. Enkefruen saa' resigneret ud.
−Ja, sagde hun, jeg skal hente min Ida−Yngst.
Enkefru Abel hentede afvekslende sin Louise og sin Ida−Yngst. Louise om Foraaret og Ida−Yngst om Høsten.
De tilbragte hver Gang seks Uger hos en Tante i København. "Min Søster Etatsraadinden", sagde Fru Abel.
Etatsraadinden boede paa en fjerde Sal og levede af at male Storke, der stod paa ét Ben, paa Terrakottasager.
Fru Abel sendte altid Døtrene af med alle gode Ønsker.
Hun havde nu sendt dem af i ti Aar.
−Hvad for Breve har vi ikke faaet denne Gang fra Ida−Yngst.
−Ja, de Breve, sagde Frøken Jensen.
−Men bedre at ha'e sine Kyllinger hjemme, sagde Fru Abel og saa' ømt paa Louise−Ældst. Fru Abel maatte
tørre Øjnene ved Tanken.
De Maaneder, de var hjemme, tilbragte Enkefruens Kyllinger med at skændes og sy ny Besætning paa gamle
Kjoler. Til Moderen talte de aldrig.
−Hvordan skulde man holde det ud i denne Afkrog, om man ikke havde Familielivet, sagde Enkefruen....
Frøken Jensen nikkede.
Der blev Hundeglam henne ved Kro−Omdrejningen, og en Vogn rullede frem.
−Det er Kiærs, sagde Præstefrøkenen. Hva' ska' de? Hun gik hen over Perronen til Laagen.
−Ja−−Proprietær Kiær kom ud af Vognen−−det maa De nok sige−−ligger Madsen ikke der og faar Tyfus midt
i den værste Tid, saa man maa sørge for Stedfortræder telegrafisk−−og saa Fa'en véd, hva' man faar for Skrab
... Han kommer nu....
Proprietær Kiær kom ind paa Perronen.
−Landbohøjskole har han da−−om det ku' hjælpe−−og det med bedste Karakter ... Naa−−go' Morgen−−Bai.
Stationsforstanderen fik Haandslag ... Er der gi'et no'ne Omgange nede hos Jer? ... Og Konen?....
−Jo−−Tak ... Saa De henter Forvalter idag....
−Ja−−væmmelig Historie−−og just i den værste Tid....
−Naa−−et nyt Mandfolk til Egnen, siger Præstefrøkenen og rangler med Armene, som om hun paa Forhaand
gav ham én paa Øret. Med lille Stations−Bentzen bli'r det saa halv syvende....
Enkefruen er febrilsk. Hun havde sagt det hjemme: Louise−Ældst maatte ikke gaa ud med de Brunelsstøvler.
Louise−Ældst's Skønhed er Fødderne ... Smalle Aristokratfødder....
Og hun havde sagt det....
Frøken Louise var inde i Ventesalen og satte Slør. Frøknerne Abel gjorde i udskaaret Bryst med Pibekraver,
Stenkulsperler og Slør.
Bai gik om ad Køkkenet for at melde sin Kone Forvalteren ... Præstefrøkenen sad og dinglede paa den
grønmalede Kasse. Hun tog Uhret op og saa' paa Klokken:
−Gud, hvor det Mandfolk gør sig kostbar, sagde hun.
Frøken Jensen sagde: Ja−−Toget synes at være ikke saa faa Minutter forsinket. Frøken Jensen talte
ubeskrivelig korrekt, navnlig naar hun talte med Præstens Datter. Hun satte ikke Pris paa Præstens Datter.
−Det er ikke Tonen mellem mine Elevere, sagde hun til Enkefruen. Frøken Jensen var ikke saa sikker i de
fremmede Ord.
−Men−−dér er jo den dejlige Kone. Præstefrøkenen satte op fra Kisten og fór over Perronen mod Fru Bai, der
var kommet ud paa Stentrappen. Naar Prææstefrøkenen hilste hjertelig, saa' det ud som et voldeligt Overfald.
Fru Bai smilede stille og lod sig kysse.
−Gud forbarme sig, sagde Præstefrøkenen, faar vi ikke uventendes en ny Hane til Gaarden. Der er han!
De hørte Støjen af Toget der borte fra og den stærke Klapren, naar det gik over Aabroen. Langsomt kom det
vuggende og pustende frem over Engen.
Præstefrøkenen og Fru Bai blev staaende paa Trappen. Frøkenen holdt Fru Bat om Livet.
−Der er Ida Abel, sagde Præstefrøkenen, Jeg kender hende paa Sløret. Et bordeauxfarvet Slør stod ud af et
Vindu.
Toget holdt, og Døre blev slaaet op og i. Fru Abel skreg sine "Goddag" saa højt, at alle Nabokupeernes
Rejsende kom til Vinduerne.
Ida−Yngst klemte arrigt Moderens Arm−−hun stod endnu paa Trinet:
−Der er en Herre med Toget−−hertil−−
−Hvem er han? Det gik som Kæp i Hjul.
Ida−Yngst var nede. Der var Herren ... En blondskægget, højst sindig Herre, som fik Hatæske og Futeraler ud
af en Røgkupé.
Translation - Icelandic Lestarstöðvarstjórinn skipti um jakka fyrir komu lestarinnar.
- Það er bölvað hvað tíminn líður hratt, sagði hann og rétti úr handleggjunum.
Hann hafði blundað yfir bókhaldinu.
Hann kveikti í vindlastubb og gekk út á brautarpallinn. Þegar hann gekk svona fram og aftur, í aðþröngum fötum og með báðar hendur í jakkavösunum, var enn hægt að sjá liðsforingjann í honum. Og líka á fótunum sem voru hjólbeinóttir frá tíma hans í riddaraliðinu.
Fimm eða sex bændur voru komnir og stóðu eða ráfuðu fyrir utan lestarstöðina; burðarkarlinn dró farminn fram; einmana grænmálaða kistu sem leit út eins og hún hefði fundist við vegarkant.
Himinhá prestsdóttirin opnaði hliðið að brautarpallinum og gekk inn á hann.
Stöðvarstjórinn sló saman hælunum og heilsaði.
- Hvers óskar ungfrúin, spurði hann. Þegar stöðvarstjórinn var á
brautarpallinum talaði hann á sama hátt og hann gerði á dansleikjum riddaraliðsins í gamla daga.
- Að ganga, sagði prestsdóttirin. Hún hafði sérkennilegar danglandi hreyfingar
þegar hún talaði; eins og hún hafði í hyggju að slá þann sem hún ræddi við.
- Ungfrú Abel kemur annars heim í dag.
- Í dag – frá borginni?
Ja – já.
- Og það er ennþá ekki neitt sem glitrar á baugfingri? Stöðvarstjórinn lék sér
með fingur hægri handar og prestdóttirin hló.
- Þarna hefur þú fjölskylduna, sagði hún. Ég afþakkaði fyrir mína hönd og hljóp
frá þeim ...
Stöðvarstjórinn heilsaði upp á Abel fjölskylduna, ekkjuna og eldri dótturina
Lousie. Ungfrú Jensen fylgdi þeim. Ekkjufrúin var æðrulaus á að líta.
- Já, sagði hún, ég er komin til að ná í Idu-yngst.
Ekkjufrúin náði í Louise og Idu-yngst til skiptis. Louise um vorið og Idu-yngst um
haustið.
Þær dvöldu sex vikur sitt í hvoru lagi hjá frænku sinni í Kaupmannahöfn. „Systir mín, etatsráðsfrúin“, sagði frú Abel. Etatsráðsfrúin bjó á fimmtu hæð og lifði á því að mála storka sem stóðu á einum fæti – á brenndan leir. Frú Abel sendi dætur sínar alltaf með óskir um allt hið besta.
Í tíu ár hafði hún sent systurnar til Kaupmannahafnar.
- Hvaða bréf höfum við ekki fengið frá Idu-yngst.
- Já – þau bréf, sagði ungfrú Jensen.
- En það er betra að hafa kiðin sín heima, sagði frú Abel og leit sár á
Louise-elst. Hún þerraði augun við hugsunina.
Þá sex mánuði sem þær voru heima, notuðu kið ekkjufrúarinnar til þess að rífast og sauma nýjar leggingar á gamla kjóla. Þær töluðu aldrei við móðurina.
- Hvernig ætti maður að halda út á þessum útkjálka, ef maður ætti ekki
fjölskyldu, sagði ekkjufrúin ...
Ungfrú Jensen kinkaði kolli.
Hundgá heyrðist við hornið hjá kránni og hestvagn birtist:
- Það er Kiærsfjölskyldan, sagði prestsdóttirin. Hvað vilja þau? Hún gekk yfir
brautarpallinn til hliðsins.
- Já – stórbóndinn Kiær steig út úr vagninum – von að þú spyrjir – heldur þú
ekki að Madsen fái taugaveiki á versta tíma, svo maður verður að senda símskeyti eftir staðgengli – og fjandinn sjálfur veit, hvaða óþjóðalýð maður fær ... Hann kemur núna ...
Kiær stórbóndi gekk inn á brautarpallinn.
- Hann hefur próf úr landbúnaðarskóla – eins og það hjálpi til – og það með
bestu einkunn ... Jæja – Góðan daginn – Bai. Tekið var í höndina á stöðvarstjóranum ... Er boðið upp á umgang hjá ykkur? ... Og frúin? ...
- Jú – takk ... Svo þér náið í bústjórann í dag ...
- Já – skelfileg saga – og það á versta tíma ...
- Jæja – nýr karlmaður í byggðarlagið, segir prestdóttirin og danglaði með
handleggjunum eins og hún væri búin að gefa honum einn á kjammann fyrirfram.
Með Stöðvar-Bentzen litla verða það sex og hálfur karlmaður...
Ekkjufrúin er taugaóstyrk. Hún hafði sagt það heima. Louise-elst mátti ekki fara út í Brunelstígvélunum.
Fegurð Louise-elst eru fæturnir ... litlir hefðarkvennafætur ...
Og hún hafði sagt það ...
Ungfrú Louise var í biðsalnum og setti á sig slæðu. Abel-ungfrúrnar voru í útskornum upphlut með pípukraga, steinkolsperlur og slæður.
Bai gekk í gegnum eldhúsið til að segja konu sinni frá bústjóranum ... Prestsdóttirin sat og dinglaði fótunum á grænmálaðri kistunni. Hún dró upp vasaúrið og leit á klukkuna:
- Guð minn – hvað þessir karlmenn láta ganga á eftir sér, sagði hún.
Ungfrú Jensen sagði: Já – lestinni virðist ekki ætla að seinka um neitt smáræði.
Ungfrú Jensen talaði óaðfinnanlega rétt, þegar hún talaði við dóttur prestsins. Hún kunni ekki að meta dóttur prestsins.
- Svona talsmáti er ekki hjá nemendrum mínum, sagði hún við ekkjufrúnna. Ungfrú Jensen var ekki svo viss um hvernig nota ætti mörg framandi orð.
- Nei – er þetta ekki sú yndislega. Prestsdóttirin stóð upp og gekk yfir
brautarpallinn á móti frú Bai sem var komin út á steintröppurnar. Þegar prestsdóttirin heilsaði ástúðlega, var það eins og líkamleg árás.
Fru Bai brosti hæversk og leyfði henni að kyssa sig.
- Drottinn minn dýri, sagði prestsdóttirin, fáum við ekki alveg óvænt nýjan
stegg á bóndabýlið. Þarna er hann!
Þær heyrðu hávaðann og hvella skellina í lestinni í fjarska, þegar hún fór yfir
brúna. Hún birtist hægt og bítandi, vaggandi og blásandi yfir engið.
Prestsdóttirin og frú Bai stóðu áfram á tröppunum. Ungfrúin hélt um mitti frú Bai.
- Það er Ida Abel, sagði prestsdóttirin. Ég þekki hana á slæðunni. Vínrauð slæða
stóð út um einn gluggann.
Lestin stansaði, dyrnar voru opnaðar og festar aftur. Frú Abel hrópaði svo
hátt „góðan daginn“ að allir í nærliggjandi lestarklefum fóru út í glugga.
Ida-yngst kleip geðill í handlegg móður sinnar – hún stóð ennþá í tröppunum:
- Það er herramaður með lestinni – hingað –
- Hver er það? Allt gekk eins og í sögu.
Ida-yngst var komin niður á brautarpallinn. Þarna var herramaðurinn ...
yfirvegaður herramaður með ljóst skegg. Hann tók á móti hattatösku og ferðatöskum út úr lestarklefa þar sem reykingar voru leyfðar.
More
Less
Translation education
Master's degree - University of Iceland
Experience
Years of experience: 19. Registered at ProZ.com: Dec 2005.
Professional translation - from literature to technical matters, biology to geology, cars to aeronautics. I approach every work with open mind, willing to learn something more about the ever complex world we live in.
My background is vast: I have lived in three countries and have had a various jobs which has given me insight to numerous aspects of life. Above all I am conscientious and willing to do a good work.
Keywords: Hard working and conscientious. Reliable and accurate.
Expertise