Skandynawistyka

grzzpo wrote:(...)

Chcę iść studiować do Gdańska, bo tam chce iść moja dziewczyna (logopedia), a ja nie chcę jej psuć planów na przyszłość, zwłaszcza skoro nie mam ściśle określonych własnych. (....) Będę bardzo wdzięczny za wszystkie rady.

Piotr Bienkowski wrote:
Hmm... Ja też kiedyś zaczynałem studia z niegdyś "moją dziewczyną" w tym samym mieście. Idylla niestety szybko się skończyła, ani z mojej inicjatywy, ani winy.

Oczywiście w przypadku naszego młodego kolegi, jeszcze nie tłumacza, wcale nie musi tak być. Życzę wszystkiego dobrego.

Piotr

Lucyna Długołęcka wrote:

Moi rodzice mówili to samo, co Tobie, ale ja się uparłam i robiłam po swojemu, bo tak jak Ty kochałam języki. I nie żałuję. Robię to, co lubię, i mam z tego chleb.

Twoja sytuacja może być o tyle inna, że obecnie jest dużo większa konkurencja na rynku. Gdy ja kończyłam liceum w 1994 r., wystarczyło znać języki obce i mieć maturę, by móc przebierać w ofertach pracy. Podjęłam więc pracę, a studia (surdopedagogika) 3 lata później. Cały czas, jeszcze od czasów szkolnych, tłumaczyłam - najpierw dla siebie, znajomych, później dla pracodawców, aż w końcu tłumaczenie stało się moim głównym lub jedynym zajęciem (przez jakiś czas dodatkowo pracowałam jeszcze jako korektor/redaktor oraz lektor języka migowego).

Ale mimo tej różnicy w sytuacji na rynku wtedy i teraz, na Twoim miejscu bym się nie poddawała. Aczkolwiek dobrze jest mieć dwa zawody - tak na wszelki wypadek.

Twoja sytuacja może być o tyle inna, że obecnie jest dużo większa konkurencja na rynku.

Adam Łobatiuk wrote:

Może się mylę, bo z tymi językami nie mam kontaktu, ale wątpię. Na Prozie na przykład tłumaczy z tych języków na polski jest dosłownie po kilku. Gdyby było zapotrzebowanie, to pewnie byłoby ich więcej także tu.

Nie mam żadnych danych na ten temat, ale sam widzę, że firmy z krajów nieanglojęzycznych produkują materiały do lokalizacji, a także korespondencję, od razu po angielsku (może też po niemiecku i francusku). Skandynawowie, używający - tak jak my - tzw. minor languages, wcale chyba nie oczekują, że ktoś się będzie dla nich uczył, tym bardziej, że świetnie władają angielskim.

Oczywiście, pozostaje szeroko rozumiana kultura (np. książki i filmy), może praca w turystyce, nie mówiąc już o pracy naukowej. Ale podejrzewam, że trzeba mieć dużo szczęścia, a najlepiej renomę i znajomości, żeby znaleźć klientów i utrzymać się z tłumaczenia z takich języków.

Michal Glowacki wrote:

Choć może akurat w językach skandynawskich nie jest jeszcze tak trudno jak w angielskim. [Z drugiej strony: może i popyt jest odpowiednio mniejszy].

Moja rada: jak nie wiesz do końca, co chcesz robić - idź na to, co Ci się wydaje najlepsze. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby pomiędzy dziś, a obroną pracy zmienić studia na coś fajniejszego. Mam znajomych, którzy dopiero za trzecim razem trafili (a szli po skrajnościach filologia -> inżynieria lądowa -> finanse).

Arkadiusz Dymek wrote:

Dobra rada: na pierwszym roku nie ryzykuj i zostań przy jednym kierunku. Po pierwsze: wylecieć na pierwszym roku łatwo, co prawda teraz poborem to już nie grozi, ale i tak to rok w plecy. Po drugie: załapać się na drugi kierunek jest dużo łatwiej, gdy na pierwszym jesteś na dalszym roku. Nie wiem jak na tej konkretnej uczelni, ale na UJ za moich czasów omijało się rekrutację, do tego można sobie przepisać pokrywające się przedmioty (a jeśli wybierzesz jakąś drugą lingwistykę, to pewno się jakieś takie znajdą). Po trzecie: będziesz już obyty w ogólnym życiu uniwersyteckim, działaniach sekretariatów, dziekanatów itp. instytucji, no i będziesz miał już wyrobioną jakąś tam reputację na kierunku głównym - a to się z pewnością przyda, gdy trzeba będzie np. przełożyć termin egzaminu, który przez przypadek na drugim kierunku wypadnie w tym samym dniu. Na pierwszym roku nikomu specjalnie nie będzie zależało, żeby iść Ci na rękę i takie rzeczy będą dużo trudniejsze. No i na koniec: na pierwszym roku łatwo zostać wciągniętym w wiry życia studenckiego i nagle może się okazać, że czasu na naukę nawet na jednym kierunku jakoś dziwnie mało...

grzzpo wrote:
Co innego jakbym miał studiować coś prostszego. Ponoć ta skandynawistyka nie jest trudna, ale jakby dodać do tego sinologię, to ciekawie by nie było, a ja chcę mieć coś z życia jeszcze, jakieś imprezy itp. Na sinologii wymagają dziwnych przedmiotów trochę - polski * 0,5, j. obcy * 0,3 i dodatkowy przedmiot (bez matmy ;/ ale za to np. drugi j. obcy) *0,2. Polski jest moją słabą stroną, jeśli chodzi o naukę w LO, olałem sobie ten przedmiot trochę, ale na próbnej maturze nie poszło bardzo źle (70% na podstawie). Jak będą wierszę, to coś wymyślę, gorzej jak coś z lektur np. z jakiś Chłopów, Potopów, itd...